Marjan van Kleef-Klaverdijk

Lieve Jacquelien, Gisteravond liep alles even anders. Ik zou in de pen kruipen en je een brief schrijven, maar toen. We hadden een heerlijke kaasfondue gegeten en we waren lui aan het uitbuiken en toen werd mijn lief ineens onwel, grijs en grauw zakte hij in en ik moest hem op de grond neerleggen. OMG wat gebeurt hier. We hebben dit al eerder meegemaakt bij hem, ik had al snel door dat dit waarschijnlijk hetzelfde was als toen. Zijn bloeddruk zakt, zijn hartslag wordt zwak, en hij verliest bijna zijn bewustzijn. Gelukkig weet ik wat ik moet doen, maar ik vertrouwde het niet helemaal, dus toch de ambulance laten komen. Die moesten zoeken omdat we hier in de ‘middle of nowhere’ zitten en het stormde ook al behoorlijk. Toen ze aankwamen kwam hij alweer wat bij en begon al mee te denken en te praten. Ze hebben hem wel uitgebreid… Lees verder »Brief Marjan 21-10

Lieve vriendin, Weer een week voorbij, een week van omgaan met veranderingen, aanpassen en verbazing. Maar ook frustratie en ongemak. Verschillende gevoelens die naar boven kwamen na de persconferentie en de maatregelen. De avond van de persconferentie kwamen mijn dochter en haar partner eten. Nog steeds houden we afstand, soms even stiekem een hand op haar schouder, een aai over haar bol. Het was weer zo fijn om elkaar te zien, bij te kletsen en samen te eten nog steeds op afstand. Mijn dochter werkt in de evenementen wereld (sorry schat als ik het niet juist verwoord), in Utrecht. Een omgeving waar zij zich op haar plek voelt en zich volop kan ontwikkelen. Hoe triest dat door de situatie waar wij nu in leven zij knetter haar best moet doen zich staande te houden. En ze is niet alleen, ook onze andere kinderen moeten dealen met het niet naar het… Lees verder »Brief Jacquelien 17/10

Lieve Jacquelien, Fijn dat we gister weer lekker gewerkt hebben aan de spreekwoordelijke keukentafel, we zijn toch best lekker bezig. Ons Verstillingsweekend zit vol, en niet onbelangrijk, deze mag ook in de huidige omstandigheden ook nog doorgaan. Fingers crossed, want je weet natuurlijk niet hoe de komende weken gaan lopen. Daarbij hebben we een flinke stap gemaakt in de voorbereiding van onze (tadaaa) live-uitzending op FB. Lekker bezig….We zaten lekker te stoeien samen met een voor ons onbekend programma, en hebben toch maar mooi een proefuitzending gemaakt en we zijn ook nog bezig een e-magazine vorm te geven. Had je dat een jaar geleden bedacht. Ik in ieder geval niet. Marketing vond ik maar een vies woord, dan moet je toch jezelf op de zeepkist zetten?! Dan moet je toch heel vaardig zijn?! O ja wat een onzekerheden en aannames zaten me daar een jaar geleden nog in de weg.… Lees verder »Brief Marjan 15-10

Lieve vriendin.  Op 6 oktober schreef je mij dat we inmiddels 6 maanden, 52 brieven naar elkaar hebben geschreven. We 52 foto´s zorgvuldig uitkozen om een beeld te geven aan de woorden die we schreven. Deze vorm van verbinding is een toevoeging aan onze vriendschap en samenwerking.  We zien elkaar, uitgezonderd van de vakanties, bijna elke week, sinds de maatregelen zijn versoepeld. We zijn trouw, gepassioneerd, nieuwsgierig, vasthoudend en geloven in ons product.  We houden vol ondanks de beperkingen, zijn zoekende naar nieuwe mogelijkheden, steken veel tijd in het opzetten van de website.   We gaan uit onze comfort-zone tijdens een fotoshoot, organiseren activiteiten, werken aan onze zichtbaarheid. Worstelen met hoe we Story’s kunnen plaatsen op Instagram, adverteren op Facebook, geven vanuit ieders kwaliteit invulling aan onze activiteiten, staan voor dag en dauw op voor de Verstilling in de natuur. Gaan voor eigenheid en hebben ons eerste Verstillingsweekend volgeboekt!   Vanmorgen was een moment van stil staan, stil… Lees verder »Brief Jacquelien 09-10

Lieve lieve Jacquelien, Van harte gefeliciteerd, met ons. Vandaag op de kop af is het 6 maanden geleden dat we begonnen aan onze correspondentie online, of zoals we het zo mooi hebben genoemd: ‘Verbinding in Verstilling” 6 maanden, 26 brieven van jou naar mij, 26 brieven van mij naar jou. 52 brieven van verbinding, momenten van verstilling, waarin we woorden gaven aan wat er in ons leefde in de tijd dat de wereld even stil leek te staan. 52 foto´s die we zorgvuldig uitkozen om een beeld te geven aan de woorden die we schreven. 52 momenten waarin we de verbinding met elkaar koesterden en dit tegelijkertijd met anderen wilden en durfden te delen. En elke week kijk ik uit naar je brief omdat ik me dan even dicht bij je voel. Elke week reserveer ik een moment om te gaan zitten, zoals nu, en realiseer ik me dat schrijven… Lees verder »Brief Marjan 06-10

Lieve Marjan. Ik zit op mijn bank naar jou deze brief te schrijven, het schrijven naar jou helpt mij meestal mijn gedachten te ordenen, mijn gevoelens zonder commentaar te uiten. Letterlijk van mij af te schrijven, soms onsamenhangende zinnen. Als ik dan mijn woorden terug lees, nog een keer naar de woorden kijkt die ik ongenuanceerd eruit gooi, voel ik nog na of ik dit echt bedoel, of het klopt. De regen klettert tegen de ramen, ik ben net terug van een boodschap doen.  Kletsnat geregend en koud. Waarschijnlijk herken je van die dagen dat je wakker wordt, met zo’n onbestemd gevoel, de emoties hoog zitten en dat je eigenlijk niet direct kan duiden waar dit gevoel vandaan komt. Toen ik vanmorgen vroeg mijn ogen open deed, merkte ik dat ik nog even langer wilde blijven liggen. Dus draaide ik mij nog eens om. Langzamerhand bekroop mijn een gevoel van… Lees verder »Brief Jacquelien 02-10

Lieve Jacquelien, Op mijn bedje hier in het kuuroord schrijf ik je toch nog even een brief. Ik heb erover nagedacht om je te schrijven voordat ik weg zou gaan, gisterochtend, maar dat was niet gelukt. En omdat ik onze bijna 6 maandenlange correspondentiereeks niet wil onderbreken, toch mijn laptopje mee om je even te schrijven.  Het helpt me gelijk een even dat moment voor mezelf te nemen. Even rustig zitten, verwoorden wat er in me is.  Ik zit hier dus op een retraiteweek/vakantieweek in een kuuroord in Zeeland omdat ik hier les kon krijgen van een docent Tai Chi die ik al een tijdje wilde ontmoeten. Vrij spontaan  heb ik de keuze gemaakt om hierheen te gaan. Een weekje voor mezelf, goed plan, lessen van deze docent, goed plan, conclusie ik ga.  En het is heerlijk om in korte tijd veel te leren en te oefenen. Zo kan ik… Lees verder »Brief Marjan 29-09

Lieve Marjan. Een mooi begin van de dag, zonnetje scheen beneden uitnodigend naar binnen. Ik ben de hele week druk geweest, vroeg de deur uit, soms zelfs toen het nog donker was. En terwijl ik zo op mijn meditatiekussen zat, realiseer ik mij ineens dat de herfst is begonnen. De kleuren zijn zachter, het zonlicht staat lager, het ruikt anders. Zo nu en dan komt er een wolkje voorbij en valt mij op hoe snel ik weer in mijn hoofd beland. Oh, ja ik denk dat het zo gaat toch gaat regenen en voor ik het weet geniet ik niet meer van het moment. In de werkelijkheid schijnt de zon nog steeds en is er geen regen. Dus zeg ik tegen mijzelf, relax en sluit mijn ogen om mijn meditatiemomentje te nemen. En natuurlijk gaan er allerlei gedachten voorbij, maar dat is helemaal oke. Als ik mij na het zitten… Lees verder »Brief Jacquelien 26-09

Lieve Jacquelien, Ik zag net op je website de nieuwe foto’s die je hebt laten maken. Wat sta je er mooi op. Dit is de sfeer die je wilde. Wat heerlijk dat je idee goed op beeld is gekomen. Over hoe je beeld werkelijkheid wordt. Vandaag ga ik mijn eerste proefles Tai Chi geven. Het voelt als een feestje. Ik heb mensen uitgenodigd, ze zeggen dat ze gaan komen en ik  bereid het feestje voor. Ik weet wat ik wil gaan doen, ik zet  mijn spullen klaar, feestruimte is gereserveerd. We kunnen beginnen. Wellicht een bijzondere vergelijking dat feestje. Maar toch zo voelt het wel.  Vijf jaar geleden ben ik begonnen met het volgen van Tai Chi lessen in Amersfoort. Al vanaf les 1 wist ik: dit past mij. Na 2,5 jaar groepslessen te hebben gevolgd werd ik leergierig, ik wilde meer… Daarop ontstond een zoektocht naar een andere leraar,… Lees verder »Brief Marjan 23-09

Lieve Marjan. Toen ik vanmorgen de nieuwsoverzichten doorliep zag ik dat het vandaag World Cleanup Day is. De grootste wereldwijde opruimactie van het jaar. Elk jaar coördineert de Plastic Soup Foundation deze dag in Nederland. Een prachtig initiatief en vrij simpel uit te voeren, want zwerfafval genoeg. In onze vakantie in Nederland verbaasden wij ons regelmatig over de troep die mensen achterlaten in de natuur. Langs het rivierenlandschap genieten van een biertje en hapje met vrienden is natuurlijk geweldig. Maar waarom nemen die mensen de verpakkingen van wat over is, niet mee naar huis? Ik begrijp het niet, je moet het toch ook naar die plek mee vervoeren, dus dan kun je het toch ook weer meenemen naar huis en in de prullenbak gooien? Wat is het probleem???? Ik ben gestopt deze mensen proberen te begrijpen, kost alleen maar energie. Als ik tijdens ons fietstochtje zwerfafval tegenkom stop ik dit… Lees verder »Brief Jacquelien 19-09