Geen categorie

Jacquelien, Wat was het heerlijk afgelopen vrijdag, zo in de ochtend samen in het bos verstillen. Ik zou dit elke ochtend kunnen doen. Ik ben dan ook echt een ochtendmens. Zeker in de zomer.  Hoewel ik mijn bed echt kan aanbidden en de wekker best wel es verafschuwd wordt. Meestal komt dat omdat ik de avond van te voren gewoon te laat naar bed ben gegaan. Maar ja de zomeravonden zijn ook zo heerlijk. Gisteravond werd het ook wat later doordat mijn dochter even de ruimte nodig had om te vertellen wat haar dwars zat.  Simone heeft al jong, op haar dertiende aan ons verteld dat ze zowel op jongens als op meisjes verliefd kan worden. Dit wil ze liever niet bisexueel noemen omdat dit weer een label is. Queer is de term die zij gebruikt en dit staat voor haar gevoel dat ze kan houden van mensen. Een ontwapenend… Lees verder »Brief Marjan 23-6

Lieve Jacquelien, Ik heb genoten van je brief. Vooral van je liefdevolle enthousiasme over het weerzien van je dochter. Je foto liet het ook zo mooi zien. Het is koningsdag. Ja hoor wij hebben ook oranje tompoucen in huis en de vlag hangt ook.  Nou ben ik niet een enorm koningsdag-fan dus ik mis de vrijmarkten en de aubades niet. Maar ik mis wel de gezelligheid dat het er is, en dat ik de keuze heb om niet te gaan. Wij hebben een eind gefietst met de kinderen. Hier in Drenthe is het rustig en zijn de fietspaden stil en verlaten in de ochtend. Het geeft een gevoel van vrijheid. In de media zie ik mensen toch elkaar opzoeken, kleedjes voor hun huis leggen. Ook hier zag ik een stalletje langs de weg. En dat terwijl het advies is om thuis te blijven. Tijdens onze fietstocht heb ik daar veel… Lees verder »Brief Marjan 27-04

Lieve Marjan. Wonderlijk toch, als er een aantal zekerheden weg vallen, we reageren en handelen op ieder zijn eigen manier. Het bijna schuldig voelen van het feit dat er momenten zijn van het ff niet weten.  Wat ik lastig vind is mijn eigen koers te blijven varen, ik geef meditaties online, ontvang geen bezoek, hou de aangegeven afstand. Het lijkt alsof er een deel van Nederland is wat zich bewust is van deze situatie en voor een ander deel van Nederland het leven ogenschijnlijk verder gaat. Ik zit al zo lang binnen en wil genieten van de bloembollen. We houden toch afstand, ik word niet ziek.  Ik wil hier niet over oordelen, mij niet mee laten slepen in deze achteloosheid en toch vind ik het lastig. Lastig om zelf ook niet gewoon de deur open te zetten en te zeggen, kom maar binnen. Met z’n drieën in een ruimte dat… Lees verder »Brief Jacquelien 15-04